Πηγή φωτογραφίας: Pinterest
Πριν ξεκινήσουμε αυτό το λογοτεχνικό ταξίδι στις διάφορες στήλες του, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, τα συναισθήματά μου για τη συγγραφή. Ένα κείμενο προσωπικό, με το οποίο θεωρώ πως (και εσείς, οι ομότεχνοι) θα ταυτιστείτε και θα πιστέψετε πως δεν υπηρετώ μόνο τα δικά μου θέλω, αλλά και τη φωνή της δική σας καρδιάς. Ένα κείμενο αποκαλυπτικό, για όσα μου συμβαίνουν πριν πιάσω την πένα, εν δράση, και αφότου την τοποθετήσω πίσω στη θέση της.
Θέλω να σας μιλήσω για αυτό που νιώθω να με κατακλύζει γράφοντας, για αυτά που σκέφτομαι σαν ξυπνώ και αφότου κοιμηθώ. Τι είναι αυτό λοιπόν που μου προσφέρει η συγγραφή;! Τι σημαίνει για μένα (και για σένα φαντάζομαι) το να εκφραζόμαστε μέσα από τις λέξεις; Ποιος είναι ο λόγος που με κρατάει εδώ.
💟 ☪️ 💟 ☪️
Μία από τις πιο συχνές ερωτήσεις που δέχεται ένας δημιουργός ιστοριών, είναι η παρακάτω: Γιατί γράφεις; Τι κερδίζεις μέσα από αυτό; Και η απάντηση που εγώ δίνω, είναι: Γιατί μόνο έτσι καθαρίζει η ψυχή μου.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ήταν πάντα έτσι;
Το αίσθημα της κάθαρσης ανέκαθεν υπήρχε;
Όχι, δεν ήταν πάντα έτσι. Για την ακρίβεια, στην αρχή δε γνωρίζεις τίποτα! Δεν ξέρεις πού βρίσκεσαι, πού πας να μπλέξεις και με ποιους. Δεν ξέρεις αν θα καταφέρεις να ολοκληρώσεις ό,τι άρχισες. Δεν ξέρεις αν θα γράψεις επόμενο βιβλίο, δεν ξέρεις αν επιθυμείς να προχωρήσεις στην έκδοση! Ακολουθείς μονάχα τον έρωτα της πρώτης επαφής, τη δίψα για το άγνωστο, το ένστικτο που πάντα είναι αλάνθαστο. Δεν έχεις ιδέα αν αυτό που γράφεις είναι πραγματικά καλό. Η απειρία δε σε βοηθάει και η απειρία είναι κακός σύμβουλος για έναν αρχάριο. Για αυτό σε συμβουλεύω πως, αν μπορείς να έχεις στο πλευρό σου κάποιον έμπειρο στον χώρο, θα ήταν πολύ βοηθητικό για τα πρώτα σου βήματα, που συνήθως κατακλύζονται από αμέτρητο ενθουσιασμό.
Μέσα μου λοιπόν, κάτι με έτρωγε. Κι όσο διάβαζα, άλλο τόσο η φαγούρα αυξανόταν. Ένας μικρός σπόρος αγνώστου ταυτότητας ρίζωνε μέσα μου, και μέρα με τη μέρα καρποφορούσε.
Μια ανεπαίσθητη ιδέα, μια κεντρική ηρωίδα, ένα ζοφερό περιβάλλον, όλα, σιγά σιγά θέριευαν. Κι ήρθε η στιγμή που έπρεπε να ανταποκριθώ στο κάλεσμα της ψυχής μου. Στην ανάγκη της για απογύμνωση. Και όταν το τόλμησα, ένιωσα να αποτινάζω από μέσα μου όλη τη βρομιά που χρόνια κουβαλούσα. Ένιωσα θεός, πλάστης ενός καινούργιου κόσμου· δικού μου κόσμου, με δικούς μου νόμους και κανόνες. Ένιωσα πως, επιτέλους, είχα το πάνω χέρι. Και ό,τι κάποτε με πλήγωσε, τώρα θα το μετάνιωνε, την ίδια στιγμή θα έπαιρνα εκδίκηση. Και ό,τι στη ζωή μου δεν κατάφερα να κάνω, τώρα θα το έκανα έτσι απλά. Μόνο με τα δάχτυλα. Γράφοντας!
Η συγγραφή μου προσφέρει δύναμη για όσα πρόκειται να έρθουν. Είναι ένα άχρωμο όνειρο, που με πολλή δουλειά, αφοσίωση κι αγάπη, ολοένα και αποκτά κάποιο χρώμα. Είναι το ουράνιο τόξο της ζωής μου, αν όχι το οξυγόνο μου. Κι όταν το ουράνιο τόξο μου, μπορείτε και εσείς να το δείτε, αισθάνομαι ευτυχισμένη. Νιώθω πως η πλάση ανταποκρίνεται στο κάλεσμά μου και πια, αποκτώ μια μαγική ικανότητα. Να προσφέρω χαρά, πόνο, έρωτα, φιλία, συγκίνηση, θυμό... μέσα από λέξεις.
Η συγγραφή με κάνει να ερωτεύομαι και να αγαπώ ξανά. Μου υπενθυμίζει πως τίποτα δεν μπορεί να πεθάνει, ειδικά όταν αυτό το τίποτα αποτυπώνεται στο χαρτί. Τότε γίνεται αθάνατο.
Και ναι, συνεχίζω να πιστεύω πως η συγγραφή με λυτρώνει. Με σκοτώνει και με ζωντανεύει ξανά. Παίρνω τη μορφή διαφόρων προσωπικοτήτων, δε βαριέμαι ποτέ. Γίνομαι αυτός που μισείς, που αγαπάς, που συμπαθείς, που σε εκνευρίζει. Προσαρμόζομαι σε κάθε καινούργιο ρόλο. Αυτή είναι η μαγεία στη συγγραφή. Είσαι ελεύθερος να υπηρετήσεις ό,τι θες και όπως το θες. Είναι ο δικός σου κόσμος, ο δικός σου πλανήτης, όλοι υπακούν στις δικές σου αποφάσεις. Γίνεσαι εκείνος που στην αληθινή ζωή δεν μπορείς να είσαι ή δε θες να είσαι. Ένα όνειρο ή ένας εφιάλτης που πραγματοποιούνται.
Πάντα θα πιστεύω πως το γράψιμο είναι ένα σπουδαίο ταλέντο, που εμβαθύνει στα τρίσβαθα της ψυχής μας. Ανοίγουμε μια κλειστή πόρτα και βλέπουμε όλες μας τις πληγές, με την πένα να τα εξωτερικεύει και κάπως να τα στολίζει για να μη φανούν τόσο ωμά δοσμένα. Όμως αυτή είναι η αλήθεια· η συγγραφή είμαστε εμείς. Αντιπροσωπεύει το εγώ μας.
Πριν ξεκινήσεις, θυμήσου: Η συγγραφή θέλει πάθος και καθόλου μετριότητες. Τα υπόλοιπα είναι πολύ λίγα στο μεγαλείο της.
__________________
Το πρώτο άρθρο μας, έφτασε στο τέλος του :)
Και θέλω πολύ να ακούσω τις σκέψεις σου. Να μου πεις, τι είναι για σένα η συγγραφή κι αν λίγο με ένιωσες…!
Καλησπέρα Μαρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα με μεγάλη προσοχή και σεβασμό τις σκέψεις σου πάνω στη συγγραφή. Δεν μπορώ να διαφωνήσω με κανένα από τα βιώματα, που αναφέρεις και είναι όντως ολοζώντανα.
Αυτό, που με έφερε και μένα στον κόσμο της συγγραφής, είναι πρώτα το βιβλίο, η αγάπη για τη λογοτεχνία και την ποίηση. Η δίψα για έμπνευση και έκφραση των όσων εσωτερικά συμβαίνουν στην καρδιά και στα συναισθήματα.
Έτσι κάπως πλέκεται η πρόζα, γεννιούνται οι χαρακτήρες, αναπτύσσεται η πλοκή.
Και βέβαια, σπουδαίο ρόλο παίζει για μένα το "τι ακριβώς θέλεις να πεις και πώς θα το περάσεις".
Γιατί μέσα από την τέχνη, πιστεύω, εκφράζω ζητήματα.
Σε ευχαριστώ που μάς έδωσες την ευκαιρία να πούμε εδώ τη γνώμη μας, καλή μου φίλη.
Πόσο συμφωνώ Μαρία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω ακριβώς τα ίδια συναισθήματα. Από μικρή έπλαθα ιστορίες στο μυαλό μου. Ήμουν βλέπεις μοναχικό παιδί και η φαντασία μου με ταξίδευε σε κόσμους ονειρικούς. Εκεί χαλάρωνα και εκεί μου άρεσε να βρίσκομαι. Τσακώνομαι με τους ήρωές μου, τους παιδεύω, τους προβληματίζω και τους αγαπώ. Είναι κομμάτι μου! Είτε είναι καλοί χαρακτήρες είτε κακοί, τους γέννησα εγώ και θα μείνουν ζωντανοί ακόμα και αν δεν υπάρχω. Ένα κομμάτι που θα παραμείνει αθάνατο για τον κάθε ένα συγγραφέα!
Άρα συγγραφή για μένα είναι όλα όσα κρύβουμε μέσα μας και θέλουμε να πούμε ή να δείξουμε. Από τα πιο φωτεινά σημεία, μέχρι τις πιο απόμερες σκοτεινές γωνιές του μυαλού μας. Είναι ο τρόπος έκφρασης, αλλά και η διαφυγή μας.
Υπέροχο άρθρο!!!