ΕΠΙΛΟΓΟΣ αντί προλόγου Θεέ μου, μια στιγμή ευτυχίας. Γιατί δεν είναι αρκετή για μια ολόκληρη ζωή; Φιόντορ Ντοστογιέφσκι – Λευκές νύχτες Το μισό της σώμα βρισκόταν μέσα στη λεκάνη, ενώ το υπόλοιπο έπεφτε βαρύ, διπλωμένο στο τσιμέντο. Το στομάχι της είχε αδειάσει τελείως. Το περιεχόμενο του στομάχου της δεν είχε χρώμα και η πίεση που ασκούσε ο φάρυγγας για να βγει προς τα έξω τής έγδερνε τον λαιμό. Κρατούσε τα μαλλιά της πίσω, με τα χίλια ζόρια να μη βραχούν και λερωθούν απ’ τα ξερατά. Τι ειρωνεία… Μέσα στον ιδρώτα, φορώντας στραπατσαρισμένα ρούχα, ακόμα προσπαθούσε να προστατεύσει τα μαλλιά της. Φαίνεται πως οι ελπίδες της δεν είχαν χαθεί και ήλπιζε σε μια επιτυχημένη και αστραφτερή εμφάνιση. Πού να ήξερε πως αυτή η συναυλία δε θα δινόταν ποτέ και σε λίγα λεπτά από τώρα θα τη συζητούσε όλη η Ευρώπη. Η καριέρα της έμοιαζε με καμένο χαρτί. Ακροβάτης που έχασε την ισορροπ...